Eindpunt bereikt!

Op weg naar onze laatste bestemming. Gister zijn we naar San Francisco gereden. Na een bochtige weg de bergen uit hebben we een heel eind snelweg gereden. Onderweg hebben we een stop gemaakt om even te drinken. Zo kon papa even uitrusten van het autorijden. Via een lange drukke brug kwamen we de stad binnen gereden. De baai was helemaal bewolkt. Van een andere beroemde brug die hier in San Francisco is kon je maar een heel klein puntje boven de wolken uit zien steken. We hebben ons hotelletje gezocht en de spullen naar de kamer gebracht. Dat viel nog niet mee want de parkeerplaats lag om de hoek van de straat en er was daar een meneer die de auto voor ons weg ging zetten. Toen ik dat zag werd ik boos en ging ik hard huilen want ik dacht dat die meneer onze auto mee ging nemen en al mijn spulletjes lagen er nog in. Toen we alles naar de kamer gebracht hadden wilde papa en mama de auto alvast inleveren op het vliegveld omdat het hier veel te druk is om te rijden en het parkeren heel heel erg duur is. Gelukkig waren we binnen een half uurtje bij het vliegveld en ging het inleveren van de auto heel gemakkelijk en snel. Toen moesten we even zoeken hoe we terug naar de stad konden komen in de buurt van ons hotel. Gelukkig reed er een BART. Hier zijn we ingestapt en binnen een half uur waren we twee straten van ons hotel verwijderd. We hebben snel wat spulletjes gepakt en een beetje opgeruimd en zijn toen via een hele drukke Chinese wijk naar een “Pier 39” gegaan. Dit was een leuke maar drukke plek. Bij “Pier 39” kun je lekker eten, zijn er heel veel winkels en je kunt er ook nog leuke dingen doen zoals bv. In de draaimolen. Naast de pier liggen zeeleeuwen lekker te zonnen op houten drijvers in het water. We hebben hier rond gekeken en pizza gegeten. Op ons gemak zijn we weer terug gelopen naar ons hotel om te gaan slapen. Vandaag hebben we als eerste een kaartje gekocht waarmee we door de hele stad kunnen reizen. We zijn toen met een hele mooie “cablecar” helemaal over de bergen naar de baai gereden. Bij “Fisherman’s wharf”zijn we uitgestapt en langs de baai zijn we naar een punt gewandeld waar je de “Golden Gate Bridge”goed kon zien. Tegen de tijd dat we er waren had ik mijn ogen dicht en zag ik niet veel, maar het gaat om het idee! Met de bus zijn we terug gegaan naar “Fisherman’s Wharf” waar we nog een beetje rond gekeken hebben. Toen was het tijd om ons te gaan melden bij “Pier 39”voor een zeiltocht door de baai met een catamaran. Dit heeft papa van mama en mij cadeau gekregen met zijn verjaardag. We mochten op een hele mooie boot gaan zitten. Het was wel een beetje spannend want je kon door de netten waar we op zaten het water onder je billen zien. Er was een mevrouw die ging vertellen dat we niet mochten rennen en springen en dat we misschien wel een beetje nat konden worden. Toen ging de boot varen. Alle zeilen werden gehesen en toen we uit de botenparkeerplaats waren ging de boot harder varen. Meteen de eerste hoge golf was voor mama en mij! Ik schrok er zo erg van dat ik heel heel hard ging huilen. Ik mocht toen binnen zitten en mama heeft mijn broek te drogen gehangen want die kon je uitwringen. Ik mocht mama’s vest over mijn benen leggen zodat ik het niet koud had in mijn onderbroek op de boot. Ik heb een zakje chips leeg gegeten en toch nog van al het moois om me heen genoten. We zijn met de boot onder de mooie brug door gevaren. Ik heb de zeeleeuwen van dichtbij gezien en het uitzicht op de stad was fantastisch! Na het varen heeft papa op de pier bij de wc mijn broek nog onder de handendroger gehouden en toen was het tijd om te eten. Na het eten zijn we snel naar een andere pier gegaan waar we met een hele grote boot naar een eiland voor de stad gevaren zijn. Op dit eiland hebben vroeger hele stoute mensen in hokjes met tralies opgesloten gezeten. Papa en mama noemen het “Alcatraz”. Dit was een hele spannende plek. We hebben de cellen gezien, allemaal spannende verhalen gehoord, het ziekenhuis gezien en een film gekeken. Ik heb zelfs in een echte cel op de wc gezeten en in bed gelegen. Het was al heel laat toen een mevrouw aan ons liet zien en horen hoe ze vroeger alle cellen dicht maakte. Dit was erg indrukwekkend om te horen. Gelukkig konden wij weer fijn met de boot naar de mooie stad terug. Na een stukje wandelen en een stuk met de bus rijden waren we terug bij ons hotel en kon ik lekker in mijn tentje gaan slapen. Nog 1 dagje hier en dan gaan we weer naar huis. Dat is wel jammer want er zijn hier zoveel mooie dingen te zien en te doen. Ik ben wel blij om Bono en Jack weer te zien want die mis ik heel erg.