Een spetterende afsluiting.

Vrijdag 28 Augustus: een spetterend einde!
Vandaag hebben we heel lang in de auto gezeten. Vanmorgen wel drie uurtjes. We hebben een toeristische route genomen door de bergen en uiteindelijk kwamen we uit bij het olifantenopvangcentrum in Kuala Ghanda. Dit was de verassing van papa en mama! Ik ben hier al een keer eerder geweest toen ik 1 jaar was dus daar weet ik niet zo veel meer van. We hebben ons ingeschreven aan de balie en papa en mama hebben ons ook opgegeven voor een activiteit. We zijn naar de verblijven van de baby-olifanten gewandeld en daar hebben we pinda’s gekocht om de olifantjes mee te voeren. Ik vond het super leuk om te doen. Milan was een beetje bang. Heel veel pinda’s hebben Milan en ik niet weggegeven want we vonden ze zelf veel te lekker. Tijd voor een lekker koud drankje op het terras. Milan en ik hadden allebei nog een paar centjes over en hebben in het winkeltje een sleutelhanger gekocht als souvenir. Na het drinken mochten we even spelen in de speeltuin en daarna zijn we binnen in een zaal een film gaan kijken. De grote olifanten die in dit centrum wonen zijn eigenlijk werkolifanten. Ze zijn helemaal getraind en opgeleid om wilde olifanten uit de natuur te halen. De wilde olifanten worden dan naar grote natuurgebieden in Maleisie gebracht zoals de Taman Negara. De wilde olifanten bedreigen palmplantages en boeren omdat de bossen waar ze nu wonen steeds maar kleiner worden. Als het centrum dan gebeld word gaan ze een kijkje nemen en maken ze een plan. Uiteindelijk wordt een wilde olifant met hulp van 2 getrainde olifanten weggehaald uit zijn te kleine woongebied en weggebracht. Sommige dingen in de film zagen er wel een beetje zielig uit voor de wilde olifanten maar uiteindelijk worden ze er alleen maar beter van omdat ze meer ruimte krijgen. Ik vond de film super interessant. Mama vertaalde de tekst voor mij. De baby-olifanten die in dit centrum wonden zijn allemaal weesjes. We zijn na de film nog even terug naar de baby-olifanten gelopen en hebben ze nog meer pinda’s gegeven. Deze keer hebben we ze niet zelf opgegeten. Toen was het tijd om te kijken hoe de verzorgers de grote olifanten wassen in de rivier. Olifanten vinden water en spelen met water heel erg fijn. We mochten de grote olifanten ook nog fruit geven! De vorige keer dat we hier waren mochten we ook een ritje maken op de olifanten en we mochten veel dichter bij ze komen. Voor de gezondheid van de olifanten mag dit niet meer en dat is eigenlijk alleen maar goed. Toen kwam het hoogtepunt van de dag: zelf een babyolifant wassen in de rivier. Papa, mama, Milan en ik mochten in de rivier een olifant wassen en knuffelen. Milan was nog steeds een beetje bang. Ik vond het super!!!! Omdat mama dacht dat dit ook niet meer mocht hadden we geen reservekleding en handdoeken bij. Milan, papa en ik zijn in onze onderbroek de rivier in gegaan en mama gewoon in haar kleding. Mama heeft een handdoek gekocht in de winkel, zo hebben we meteen een leuk aandenken. Tijd om naar huis te gaan! Jammer dat de auto niet start. Zelfs met startkabels wil de accu niet meer opladen. Er moet een monteur en een nieuwe accu aan te pas komen om ons weer op weg te helpen. Gelukkig zijn de mensen hier erg vriendelijk. De ene ging meteen hulp halen, de ander kwam met kabels. Weer een ander kwam met een telefoon en hielp met bellen en de volgende belde de monteur. Milan en ik konden nog lekker even in de speeltuin spelen. Om sneller thuis te zijn dan vanmorgen rijden we nu over de snelweg. Na een paar keer in de file gestaan te hebben en een stop om te eten zijn we alsnog heel laat thuis. Wel leuk was dat we vanuit de file de verlichte torens in de stad goed konden zien. Milan en ik moesten allebei heel hard huilen omdat we graag bij de torens en de babyolifanten willen blijven!

 
Zaterdag 29 Augustus: weer naar huis.

Papa en mama hadden vanmorgen de wekker om half 6 gezet!!! Milan en ik vonden dit veel te vroeg en hebben ons nog lekker even omgedraaid. Daar waren papa en mama niet zo blij mee. Ze hebben ons snel uit bed gestuurd en geholpen met aankleden. Om 6.00 uur zijn we vertrokken voor een ritje van een uur naar het vliegveld. De mensen van het autoverhuurbedrijf waren nog niet eens wakker. Vlug hebben we ons ingecheckt en de grote tassen afgegeven. Daarna hebben we op ons gemakje een ontbijtje gegeten. Daarna naar de controles en met het treintje naar de gate en toen konden we al gaan boarden voor de eerste vlucht naar Dubai. Ook in Dubai hoefde we helemaal niet zo lang te wachten. Bij de gate was een klimtoestel dus Milan en ik hebben ons nog even uitgeleefd. Volgens mij denkt Milan dat hij moet slapen als hij in een vliegtuig zit. Elke keer gaat hij meteen tegen mama aan zitten om te slapen en dat doet hij dan ook bijna de hele vlucht. Lekker makkelijk en rustig. Ik vind het veel leuker om te spelen en filmpjes te kijken of spelletjes te doen. Gelukkig zijn we op schiphol snel klaar: paspoort laten controleren, tassen ophalen en naar de trein. Tot aan Utrecht is het heerlijk rustig in de trein. De conducteur neemt alle tijd om naar onze verhalen te luisteren en om ons en kijkje te laten nemen in de cabine van de machinist. Na Utrecht wordt het druk en in Nijmegen is het zo druk in de trein dat hij echt volgepropt zit. Gelukkig kunnen we zitten en ik klets lekker tegen iederen. Fijn dat iedereen me hier gewoon kan verstaan. Als we thuis komen is het al midden in de nacht en gaan we vlug slapen in onze eigen bedjes. De spullen ruimen we morgen wel op!