Strand en onderwaterwereld.

Maandag 17 Augustus, Milan wil niet meer naar huis.

Vandaag zijn we vroeg opgestaan. We hebben de laatste spullen ingepakt en zijn naar het opstappunt van de bus gelopen. De bus zou om 8.00 uur vertrekken maar volgens mij waren we later weg. Milan en ik vonden het grappig om te zien dat de meneer die ons in Kuala Lumpur bij de bus snoepjes gaf, nu hier in de Taman Negara stond om de bus uit te zwaaien!!! Er volgde een korte reis naar Jerantut waar we even uit de bus gingen voor een korte stop en om kaartjes voor de boot naar de Perhentian Islands. Daarna moesten we heel heel lang in de bus. De bus is wel een paar keer gestopt en bij de laatste stop moesten we overstappen in een ander bus. Uiteindelijk waren we om half 5 in de haven van Kuala Besut om de boot te nemen naar de Perhentian Islands. Hier moest natuurlijk de papierhandel nog even afgewerkt worden en toe zijn we naar de boot gelopen. Ik had verwacht dat we met een grote boot zouden gaan want er waren best veel mensen die allemaal mee moesten. We moesten met alle bagage in 2 kleine speedboten waar allemaal bankjes in waren. Toen iedereen erin zat en alle bagage ook in de boot was konden we dan eindelijk vertrekken. Drie kwartier varen en we waren bij de eilanden. Milan vroeg aan mama waar het strand nou was. Mama wijst hem een eiland met strand aan en Milan wordt boos: “ik wil helemaal geen strand in de zee”. Ik vond het boottochtje helemaal geweldig! Het leek wel alsof de boot over het water vloog en af en toe stuiterde hij op de golven. Toen we bijna bij het grootste eiland waren stopte de boot en de bestuurder vertelde dat er een nog kleinere boot zou komen om ons naar land te brengen. Zie je het al voor je? De kleine boot was er al snel. Eerst hebben papa en mama geholpen om ons van de grote in de kleine boot te zetten. Daarna gingen ze zelf. Toen nog alle bagage: 2 grote rugzakken en een kleinere tas, 4 handbagagetassen en een buggy. Toen kwamen er nog 2 mensen met bagage bij. In de boot zaten ook nog twee andere mensen maar die waren zo breed dat ze daar een extra bootje voor moesten laten komen. Toen we bij de steiger van ons resort kwamen zijn Milan en ik meteen het strand op gerend en natuurlijk ook de zee in, zo uitgelaten en blij waren we. We kregen gelukkig meteen de sleutel van ons huisje dat in het tuintje van het resort ligt. Ik denk 20 stappen en dan sta ik op het strand. Mama wilde eerst even de tassen uitpakken maar Milan en ik konden echt niet wachten om naar zee te gaan. Mama heeft dus snel alles uitgepakt en ons omgekleed. We zijn naar de zee gerend en meteen het water in gedoken! Het mooie blauwe water was ook nog lekker warm! We hebben in het water gelegen tot het al donker begon te worden. Milan zei dat hij het hier zo fijn vindt en blijft maar zeggen dat hij niet naar huis wil. Nou, in de boot wilde hij niet eens naar het strand in de zee. We zijn lekker gaan douchen en daarna hebben we een restaurantje gevonden op het strand waar we wat gegeten hebben. We lagen laat in bed vandaag. Morgen kunnen we weer uitslapen en heerlijk genieten hier op het mooie eiland.

Dinsdag 18 Augustus 2015: Snorkelen!!!

Vandaag konden we weer lekker uitslapen! We gingen een ontbijtje eten hier bij het restaurant van ons resort. Een groot voordeel van het huisje hier is dat we overal dichtbij zitten en dat we meteen aan het strand zitten. We kunnen de hele dag op blote voeten lopen! Na het ontbijt hebben we ons snel omgekleed zodat we konden gaan snorkelen. Ik ben als eerste met mama gegaan. Ik vond het geweldig! Ik zag meteen veel visjes en die heb ik allemaal aangewezen aan mama. We hebben ook een anemoon gezien met daarin 2 clownsvisjes. Die waren erg nieuwsgierig en kwamen meteen naar ons toe om een kijkje te nemen. Een stukje verderop zwom een groep van ik denk wel 150 papegaaivissen. Wat een mooie kleuren. Ze maakte wel erg veel herrie: alle vissen knabbelde tegelijk aan het koraal. Mama en ik zijn weer terug naar het strand gezwommen en toen ben ik nog een keer met papa gegaan. Omdat papa ook de papegaaivissen wilde zien is hij later nog een keer alleen gaan kijken. Hier hangen op het strand op heel veel plekken hangmatten. Milan en ik gaan hier telkens in liggen. Dat schommelt zo fijn. Milan wilde eigenlijk wel een middagdutje in de hangmat doen maar dat vond mama niet zo’n heel goed idee. Na het snorkelen en het spelen op het strand waren we zo moe dat we op onze kamer lekker uit zijn gaan rusten. Papa ging naar de duikschool om een duikje te gaan maken en ik baalde dat ik niet mee mocht! Milan en ik gingen een filmpje kijken op bed en Milan lag al snel helemaal voor pampus. Ook mama kon haar ogen niet open houden. Buiten op ons terras heb ik in de schaduw een mooie tekening gemaakt en met mijn klei gespeeld. Toen papa weer terug kwam na het duiken zijn we nog een keer naar het strand gegaan om te snorkelen. Jammer genoeg stond het water zo erg laag dat we na een heel stuk lopen nog maar tot aan onze knieën in het water stonden. Papa heeft mij toen uitgelegd waarom het water nu laag en straks weer hoog staat. Dat heet eb en vloed. Milan vond het erg leuk dat het water zo laag stond, zo kon hij lekker rennen en spelen in het water. Ik vond het dan weer leuk om over de rotsen te klimmen. Omdat we allemaal best wel veel honger hadden zijn we snel gaan omkleden om daarna een plekje te zoeken bij een restaurantje op het strand. Milan en ik hadden allebei een pasta en znevenup ( zoals Milan dat noemt). De pasta was zo lekker dat we onze borden bijna helemaal leeg gegeten hebben. Als toetje kregen we nog baby-donuts. Het is wel fijn dat er hier restaurantjes op het strand zijn want zo kunnen Milan en ik lekker rennen en spelen voordat het eten komt. Milan wilde vandaag graag in zijn tent slapen die mama hier eigenlijk neergezet had als speelplekje ( oftewel om Milan zijn speelgoed in te gooien zodat het een beetje opgeruimd blijft). Nu heb ik een bed voor 2 personen helemaal voor mij alleen!!! Met mama heb ik nog in mijn vakantieboek geschreven en geplakt en toen ben ik ook maar snel gaan slapen.