Avontuurlijke wandelingen en geschiedenis

7 maart
Vanmorgen hebben we alles weer in de auto gepakt en zijn we op weg gegaan richting het midden van het land bij de Drakensbergen. Het werd een hele hele lange dag. Het was best wel ver rijden. Gelukkig hebben we onderweg leuke dingen gedaan. Bij het plaatsje eShowe hebben we een wandeling gemaakt tussen de toppen van de bomen. Dat was super cool! Aan het einde van het pad was ook nog een uitkijktoren waar we op konden klimmen. We konden hier over de bomen heen kijken. Er was ook nog een wandelroute door het tropische bos. Ik mocht voorop lopen en de weg wijzen. We zijn weer een stuk verder gegaan met de auto en zijn onderweg even gestopt om te picknicken. Onze volgende stop was bij de “bloedrivier”. Hier heb ik een klein beetje geschiedenisles gehad van papa en mama. Er staan hier namelijk heel veel bronzen ossenwagens (64). Deze karren staan allemaal achter elkaar in de vorm van de letter “D”. In de karren woonden de boeren met hun gezin die vanuit het zuiden van Zuid Afrika ( wat toen nog geen Zuid Afrika was) naar het noorden reden om een andere plek te zoeken om te gaan wonen. ’s Nachts zette ze de wagens allemaal achter elkaar ( in een cirkel) en aan elkaar vast. Ook als ze aangevallen werden deden ze dit. Bij de bloedrivier stonden de wagens in de vorm van de letter “D”omdat ze meteen naast de rivier stonden. Op een ochtend werden alle mensen wakker en stonden er wel 12.500 Zulumannen om de wagens heen om te vechten. De Zulumannen en de boeren gingen vechten, alleen de boeren hadden geweren en kanonnen en de Zulumannen alleen maar schildjes van koeienvel en speren. Bijna alle Zulumannen gingen dood en door het bloed werd de rivier rood daarom het het de “bloedrivier”. Van de boeren waren er maar drie met een paar krasjes. In het kleine museum bij de karren heb ik een film gezien. Ik vond het allemaal erg interresant. Mama heeft mij ook nog plaatjes laten zien uit het reisboek waar we deze vakantie veel in kijken. Om bij het museum en de karren te komen moesten we over een grindweg rijden. Aan deze weg waren heel veel kleine dorpjes. Er waren heel veel kindjes buiten die naar ons gingen zwaaien. We kwamen laat aan in Harrismith waar we snel naar ons guesthouse gereden zijn. Toen we de sleutel van onze kamer hadden zijn we eerst maar ergens avondeten gaan eten. Ik was heel erg blij dat ze hier ook een restaurant met een grote speelkamer hebben! We gingen lekker eten en toen snel terug om in bad en naar bed te gaan.

8 Maart
Wat heb ik lekker geslapen vannacht. Ik heb hier een heel erg hoog bed. Het is lekker zacht. Het is hier niet zo warm als op alle andere plaatsen waar we geweest zijn dus dat slaapt ook een stuk fijner. Vanmorgen heb ik in de tuin een appelboom gevonden. Papa kwam even kijken en zag dat er een paar appeltjes naast de boom lagen. Papa ging even weg en kwam weer terug en toen lagen er wel 50 appels naast de boom. Die had ik met 1 appeltje allemaal uit de boom gegooid! Met de auto zijn we op pad gegaan om de Drakensbergen van dichtbij te bekijken. Onderweg kwamen we langs een heel groot meer waar je een heel mooi uitzicht had. We reden trouwens over een weg waar ze een hele grote puinhoop van gemaakt hebben. Er lagen allemaal losse stenen en er waren diepe kuilen. En dat een heel erg lang stuk! Door de bergen die ze “klein Zwitserland”noemen zijn we naar Royal Natal National Park gereden. Hier zijn we uit de auto gegaan om een wandeling te maken. Het eerste stuk was een recht wandelpad. Pas toen de rotsen kwamen waar je overheen moest klimmen om verder te komen en de bruggetjes over de rvier vond ik het leuk worden. Aan het einde van dit pad waren kleine meertjes met watervalletjes. In de meertjes kon je zwemmen. Omdat ik mijn zwembroek niet bij had mocht ik in mijn hemd en onderbroek. Milan mocht ook in zijn romper maar die was natuurlijk weer veel te bang. Het water was erg koud. Omdat we lang gewandeld hadden en het erg heet was, was dat toch best wel even fijn! Op de terugweg heeft Milan het stuk over de rotsen en bruggetjes zelf gelopen. Knap he? Toen we bij het rechte pad kwamen ging hij treuzelen en stilstaan. Dat moet je daar niet doen want er waren allemaal mieren die op je benen gingen kruipen om te bijten. Milan moest hard gillen en huilen. Mama heeft hem opgetild en toen riep hij nog “beestje bijten, beestje bijten”. We gingen met de auto een klein stukje verder het park in rijden en kwamen bij een meertje. Aan de rand van dit meer waren picknickplekken. Wij hadden een mooi plekje opgezocht en gingen lekker onze broodjes opeten. We hadden nog een paar extra broodjes. Er kwam een hele grote baviaan aan rennen die papa en mama nog niet gezien hadden. Hij sprong midden op onze tafel om de broodjes mee te nemen. We waren allemaal te bang om hem tegen te houden. Een stukje verderop rende een mevrouw meteen haar auto in. De baviaan ging op de auto zitten om te kijken of ze ook nog wat te eten had. Dat was me wel even een spannende picknick. In het park is een hele hoge waterval. Er is maar 1 waterval op de wereld die hoger is. Die wilde we natuurlijk wel even zien dus zijn we weer gaan wandelen. Ik mocht als leider voorop lopen! We liepen weer over stenen, berg op en berg af, door het gras en door de modder en riviertjes. Toen we al best lang onderweg waren hebben we toch maar even gevraagd aan de mensen die we tegen kwamen hoe lang de tocht zou zijn. Het waren allemaal grote mensen die 2,5 uur gelopen hadden om bij de waterval te komen. Daar hadden wij niet zo veel zin in dus zijn we nog een klein stukje verder gelopen om van het uitzicht te genieten en toen zijn we omgedraaid. We zijn terug naar Harrismith gereden via de “scenic drive”, een weg waar je een mooi uitzicht had over het hele berggebied. Mama en ik hebben er niet zo veel van gezien. We waren zo moe van het wandelen. In Harrismith hebben we de kip Mac Donalds (KFC) opgezocht en daarna zijn we naar ons guesthouse gegaan. Hier heb ik nog even gekeken of de appels nog allemaal op de grond lagen zodat Milan en ik er mee konden gooien. Papa en mama vonden dit niet zo’n goed plan dus zijn we maar weer naar binnen gegaan. Lekker in bad en naar bed. We slapen nog 1 nachtje hier, 1 nachtje in Johannesburg en 1 nachtje in het vliegtuig. Ik vind het jammer dat onze reis dan alweer klaar is. Wel vind ik het heel erg fijn om snel weer naar de oma’s en opa’s te kunnen, Bono en Jack weer te zien en weer naar school te gaan.